Rasa wywodzi się od pierwotnych psów afrykańskich plemion Khoi–Khoi (Hotentotów). Pierwsze ślady rasy Rhodesian Ridgeback prowadzą nas do Afryki Południowej, gdzie myśliwsko–pasterskie plemiona Hotentotów ok. 500 roku. rozpoczęły wędrówkę z północy  kontynentu afrykańskiego (dzisiejszy Egipt, Etiopia i Sudan) na południe, w kierunku Przylądka Dobrej Nadziei. Pierwsze wzmianki o „afrykańskim psie z pręgą na grzbiecie” pochodzą z XV wieku. Wtedy Hotentoci zetknęli się pierwszy raz z europejskimi żeglarzami z Portugali.

      Dwieście lat później, osadnicy, którzy dotarli w te rejony już nieco dokładniej opisują psy gończe Hotentotów, które miały odznaczać się „wielką odwagą i wyjątkową brzydotą”. Pierwsza rycina z wizerunkiem protoplasty Rhodesiana uwieczniona została przez  brytyjskiego misjonarza Davida Livingstone’a w 1857 roku. Przestawia polujących Buszmenów i psa z nastroszonym pasmem sierści na grzbiecie, przypominającym pręgę.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Użytkowość

 

      Rhodesiany nazywane były psami gończymi na lwy i ta potoczna nazwa zachowała się do dzisiaj. Nigdy nie zabijały, tylko całym stadem otaczały ofiarę, nie dawały się jej przedrzeć przez zabójcze koło i czekały na myśliwych. Rasę stworzono dla potrzeb myślistwa rozwijającego się wśród białych mieszkańców Afryki Południowej. Potrzebowano psa, który potrafi przetrwać w ciężkich afrykańskich warunkach, umie polować na afrykańska zwierzynę oraz posiada charakter czyniący z niego dobrego współpracownika. Rasa ta powstała z krzyżowania psów Hotentotów z europejskimi psami myśliwskimi przywiezionymi do Afryki przez pierwszych holenderskich kolonizatorów. Jakie to były rasy? Tego nie wiadomo na 100%. Holendrzy chcieli uzyskać psa z naturalnymi zdolnościami osaczania lwów, antylop i gepardów, a więc musiał być on szybki, zwinny i odważny, a jednocześnie lojalny wobec właściciela. W 1922 r. w Afryce powstał Rhodesian Ridgeback Club. Pierwszy standard rasy w znacznym stopniu oparto na wzorcu dalmatyńczyka; w 1924 roku zarejestrowano pierwsze egzemplarze. Do Wielkiej Brytanii pierwszy Rhodesian Ridgeback został przywieziony z Południowej Afryki w 1914 roku – był to samiec CUFF.W 1950 roku w Ameryce Północnej, w stanie Arizona, został założony pierwszy Kennel o nazwie ‘’Redhouse’’. Do Polski Rhodesian Ridgeback zostały sprowadzone w 1994 roku, wówczas rasa zaliczana była do VIII grupy FCI. Pierwszym zarejestrowanym przedstawicielem rasy był Torhusets CINNAMON NDEMBELA (wł.hodowla Kananga).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dzisiejszy Ridgeback

 

Jest psem zdecydowanym, odważnym, samodzielnym i bardzo sprytnym. Jego harmonijna i elegancka budowa idzie w parze z siłą, zwinnością i muskulaturą. Ma dużą wytrzymałość  fizyczną i łatwo się adaptuje do nowych warunków. Kocha naturę i przestrzeń, potrzebuje dużo ruchu. Sprawdza się jako pies rodzinny, przy zachowaniu właściwych zasad opieki i wychowania. W wychowaniu Ridgebacka nieodzowna jest duża cierpliwość, jest to najlepszy sposób na dotarcie do jego niezależnej natury. Rhodesian nigdy nie stanie się podporządkowanym, usłużnym psem, co nie przeszkadza mu w tym aby zostać, lojalnym i oddanym przyjacielem, jednak wyłącznie na partnerskich zasadach. Źle traktowany zamknie się w sobie i odmówi współpracy. Nie znosi ostrego traktowania. Musi czuć się kochany i rozumiany. Bardzo potrzebuje towarzystwa, samotność  jest dla niego koszmarem i może przysporzyć kłopotu. Będąc właścicielem takiego psa, należy być konsekwentnym, gdyż Rhodesian na pewno wykorzysta każdą lukę w metodach wychowawczych swojego Pana. Wobec dzieci wykazuje dużo cierpliwości i jest pobłażliwy. Należy jednak kontrolować aby dziecko nie nadużywało tego, gdyż cierpliwość Ridgebacków też się kiedyś kończy. Młody pies tej rasy nie znając swojej siły, może w zabawie niechcący zrobić krzywdę małemu dziecku ze względu na swą masę i gabaryty. Rhodesian lubi inne zwierzęta. Jako czujny i cichy stróż pilnuje swego terytorium, bardzo rzadko atakuje. Zawsze stara się unikać bezpośredniej walki ,zarówno w czasie polowania jak i w życiu codziennym. Jest silnym terytorialistą, dlatego  samce tej rasy bywają bezkompromisowe dla innych napotkanych psów. Ciekawostką jest charakterystyczna forma ataku przez Rhodesiana. Działa na przeciwnika całym ciałem. Powala go na ziemię i nie pozwala wstać. Ze względu na duże przywiązanie do swojej rodziny, jest zawsze gotowy stanąć w jej obronie.

 

 

Zdrowie

 

Rhodesian jest stosunkowo zdrową rasą, ale czasami zdarza się dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, jednak znacząco mniej niż u innych psów dużych ras. W Polsce nie ma wymogu prześwietlania tej rasy w kierunku dysplazji, za granicą jest to obowiązkowe dla  hodowli. Inne bardzo rzadkie schorzenia, to dermoid sinus (zatoka skórzasta), OCD (osteochondroza stawu ramienno–barkowego), dziedziczna niedoczynność tarczycy, epilepsja.